سیزده 59

پایگاه خبری تحلیلی ارزشی ها : فروش فیلم سینمایی «قلاده‌های طلا» ساخته ابوالقاسم طالبی در سینماهای تهران و شهرستان‌ها تا روز پنجشنبه از مرز دو میلیارد تومان گذشت.

پایگاه خبری تحلیلی ارزشی ها : فروش فیلم سینمایی «قلاده‌های طلا» ساخته ابوالقاسم طالبی در سینماهای تهران و شهرستان‌ها تا روز پنجشنبه از مرز دو میلیارد تومان گذشت.

به گزارش خبرنگار سینمایی فارس، فروش فیلم سینمایی «قلاده‌های طلا» ساخته جنجالی ابوالقاسم طالبی در سینماهای تهران و شهرستان‌ها تا روز پنجشنبه 17 فرودین‌ماه از مرز دو میلیارد تومان گذشت.

این در حالی است که تبلیغات زیادی از سوی ضد انقلاب خارج‌نشین علیه این فیلم شده است.

بنابراین گزارش، فیلم سینمایی «قلاده‌های طلا» که لقب سیاسی‌ترین فیلم تاریخ سینمای ایران را به خود اختصاص داده، به کارگردانی ابوالقاسم طالبی و تهیه‌کنندگی محمد خزاعی ساخته شده است و در بازیگرانی چون امین حیایی، محمدرضا شریفی‌نیا، علیرام نورایی، حمیدرضا پگاه و محمود عزیزی ایفای نقش می‌کنند.

این روزها به هر سایت و وبلاگی سر بزنید، خبری از فیلم جدایی نادر از سیمین خواهید دید. من به فیلم کاری ندارم، یک جمله ای جایی خوندم که آقای شمقدری گفته بود "فکر می‌کنم اگر بخواهند دشمنی‌ هایشان را ادامه دهند یا تشدید کنند‌،«جدایی نادر از سیمین» را انتخاب نمی‌ کنند"

حالا که جدایی در گلدن گلاب انتخاب شد ، تکلیف چیست آقای شمقدری؟؟ دوستیم یا دشمنیم؟

و سرانجام مختارنامه هم به پایان رسید. این سریال یکی از فاخرترین و عظیم ترین سریال های چند سال اخیر تلویزیون بود. رسانه ملی که اینروزها ویترینی است از تجملات و فرهنگ غرب. هرچند که مختار هم از این قاعده مستثنی نبود و در قسمت آخر شاهد استفاده از موسیقی غربی در جای جای این سریال مذهبی بودیم. استفاده از قسمتهایی از موسیقی فیلم مصایب مسیح ساخته جان دبنی، از آقای میرباقری و دیگر دست اندرکاران این سریال بعید بود. این حرکت به مانند بلانسبت آن گاوی است که نه من شیر می دهد، بعد لگدی می زند و ظرف شیر را واژگون می کند. استفاده از این موسیقی و تلفیق آن با تم اصلی موسیقی سریال، چیزی نیست جز دزدی فرهنگی! غیر از این است آقای میر باقری؟

مختار رفت. اما دردهایش عمیق تر از آن است که فراموش شود......

در زمان دانشجویی ام که در شهر خودم بود، دو همکلاسی خانم و آقا داشتم که همیشه خدا با هم بودن. دست در دست هم داشتن، با هم می آمدن و می رفتن. توی سلف با هم غذا می خوردن، تا زه این آن بعدی بود که ما می دیدیم..... بعد از دوران دانشگاه دیگر ندیدمشان تا اینکه یک سال بعد آن آقا را که همشهری مان هم بود دیدم با یک خانم دیگر. خانمی موقر و برازنده. البته من تعجب کردم. انتظار داشتم همان خانم هم کلاسی مان را با این آقا ببینم. طوری که خانمش متوجه نشود قضیه را جویا شدم. پوزخندی زد و گفت: من و خانم فلانی؟ من که قصدم از اول هم ازدواج نبود. فقط قصدمان دوستی بود. بعد دانشگاه هم خبری ازش ندارم. گفتم: من فکر می کردم که شما همون موقع هم با هم نامزد بودید. این آقا هم در جواب گفت: خود شما اگه قصد ازدواج داشته باشی همچین آدمی را انتخاب می کنی که روزی باهات دوست بوده؟ از کجا معلوم که با یکی دیگه دوست نبوده؟

در جواب این رفیقم فقط سری به علامت تاسف تکان دادم.

آن خانم همشهری ما نبود. الآن هم خدا می داند که چه می کند. آیا این دوستی تاثیری بر زندگی اش گذاشته یا نه! اما می دانم که اگر آن خانم و خیلی از خانم های دیگر اگر همکلاس چنین پسرهایی نباشند، یقینا آینده شان کمتر به مخاطره می افتد.....

نظر شما در مورد تفکیک جنسیتی چیست؟